ΣΚΟΥΡΚΟΙ..........ΟΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΙ

Φέτος έζησα μια πρωτόγνωρη εμπειρία με τους σκούρκους. Αρχές Σεπτέμβρη μετέφερα τα μελίσσια μου στο Αράκυνθο με τα ρείκια να σφύζουν από ζωή και ανθό, λόγω βροχών περιμένοντας τα καλύτερα. Επειδή όμως είχε προηγηθεί τρύγος στον κάμπο, θεώρησα σωστό να τους βάλω από μία πίτα(ζυμωτή δική μου)για παν ενδεχόμεν, παρ΄όλο που μέσα είχαν αρκετά μέλια. Δυστυχώς παρ΄ όλες της παγίδες που είχα τοποθετήσει ήταν τόσοι πολλοί οι σκούρκοι που ήταν σαν να μην υπήρχαν(σε λαμαρίνα 1x1 σε 30΄40 σκούρκοι)x 7 παγίδες ποντικόκολλα,φανταστείται το τι έγινε.Δυστυχώς για μένα έπρεπε να φύγω στην Αθήνα για δουλειά και να επιστρέψω αρχές Οκτώβρη και έπαθα την πλάκα της ζωής μου. Μπρόστα σε κάθε κυψέλη να βρίσκονται εκατοντάδες σκούρκοι νεκροί ανάλογα την δύναμη του μελισσιού και εκατοντάδες σκούρκοι να πετάνε, οι δε μέλισσες να βρίσκονται οχυρωμένες στις εισόδους των κυψελών και όποια τολμούσε να πετάξει γινόταν βορά των τεράτων που πολλές φορές τσακώνονταν για το ποιός θα την αρπάξει.Τα μέλια που είχαν τα έφαγαν και είχαν φάει και μεγάλο μέρος της πίτας, που ευτυχώς είχα βάλει.Ο πληθυσμός δε, συρρυκνώθηκε από 14αρια σε 7-8 πλαίσια και από 8αρια σε 2-3 πλαίσια. Σκέτη απελπισία, να μοσχοβολά η φύση από τα ρείκια και τα μελίσσια να λημοκτονούν. Πρώτη φορά έννοιωσα τόση πίκρα και απελπισία. Στην επόμενη επίσκεψη μου περί την 23 Οκτώβρη η κατάσταση βελτιώθηκε κάπως, οι σκούρκοι είχαν λιγοστέψει οι μέλισσες δούλευαν τα εναπομείναντα ρείκια και τις νεοανθησμένες κουμαρίες ανοίγοντας γόνους και προσπαθώντας να ανακαψούν. Ελπίζω να τις βοηθήσειο καιρός αλλιώς θα έχουμε δύσκολο χειμώνα. Την Άνοιξη δε από την πρωτη μέρα θα ξεκινήσω την σκουρκοκτονία με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Ορκισμένος εχθρός τους πλέον.